fot. Adobe Stock, yiorgosgr Powinnam wcześniej coś zauważyć, wyrzucałam sobie, leżąc bezsennie w łóżku. Od pewnego czasu Ada była jakaś weselsza, bardziej beztroska i… ładniejsza. Zaczęła dbać o siebie, nowa fryzurka, modne ciuchy. Cieszyłam się, myśląc, że otrząsnęła się wreszcie po traumie zdrady i paskudnego rozwodu. Ale gdy poznałam faktyczną przyczynę tych pozytywnych zmian, przestraszyłam się. – Nie uwierzysz – powiedziała, patrząc na mnie z łobuzerskim błyskiem w oku – ale zakochałam się. I to ze wzajemnością! – dodała triumfująco. – Co zrobiłaś? To jakiś żart? – sondowałam ją wzrokiem, oczekując, że zaraz wybuchnie psotnym śmiechem. Zachowywała się jak smarkata nastolatka A ona promieniała jakimś głupkowatym, smarkatym szczęściem i kiwała głową. – Tak, tak, nie przesłyszałaś się. Kocham i jestem kochana! – Tak nagle? – bąknęłam. – Nie nagle – przyznała, odgarniając z czoła kosmyk włosów. Znak zmieszania. – To trwa od wakacji… – Jakich wakacji? Przecież w wakacje byłyśmy razem w Kołobrzegu. Dobrze się bawiłyśmy. We trójkę, jak zawsze, bez facetów, więc… – Bo to nie było w Kołobrzegu. Przy tobie i Halinie nie miałabym szans na romans – uśmiechnęła się przepraszająco. – Tylko trochę później. Na szkoleniu. Tym trzydniowym, w Karpaczu. On też na nim był. Spodobał mi się od razu. Taki… – westchnęła – no taki inny niż reszta. Dżentelmen. Troskliwy, opiekuńczy, empatyczny… Ona się rozmarzyła, a ja czułam narastające zdenerwowanie. Irytował mnie ten jej cielęcy wzrok, ten nastoletni entuzjazm nieprzystający do doświadczonej kobiety po czterdziestce. – Co ty o nim wiesz? – przerwałam jej. – Rozwiedziony, bezdzietny, przedstawiciel firmy farmaceutycznej, mieszka w Kaliszu – wyliczała posłusznie. – Ma na imię Kamil. Ładnie, prawda? – Imię jak imię – skwitowałam kwaśno. – I co takiego zaszło na tym szkoleniu, że aż się… zakochałaś? – Oj, niby nic takiego, drobiazgi, poza tym wtedy jeszcze go nie kochałam, ale wzbudził moje zainteresowanie. Przez te swoje maniery, takie przedwojenne. Przepuszcza w drzwiach, odsuwa krzesło, nalewa wino… – Od kiedy to podczas kursów wino podają? – zakpiłam. – Byłam na wielu i na żadnym mnie winem nie uraczyli. – Nie czepiaj się. Jasne, że nie podczas wykładów, ale te trwały do szesnastej. Popołudnia i wieczory mieliśmy dla siebie. Całą grupą robiliśmy wycieczki po okolicy, a potem szliśmy na kolację. Tam miał okazję pokazać swoją klasę. – Taa… przedwojenne maniery… To ile lat ma ten biały kruk? Mógłby być twoim ojcem czy może wręcz dziadkiem? Trafiłam, to jakiś stary pryk. Jezu… – Dziewczyno – jęknęłam. – Chcesz zostać niańką? Ada podniosła głowę i jakoś hardo patrząc mi w oczy, powiedziała: – Trzydzieści osiem. Tyle ma lat Kamil. Z wrażenia zakrztusiłam się herbatą. – Czyli jest ponad dziesięć lat młodszy od ciebie – podsumowałam, kiedy już mogłam mówić. – No i co z tego? – przybrała obronny ton i postawę. – Oboje jesteśmy pełnoletni i po przejściach. – Ale ty za dziesięć lat będziesz miała prawie sześćdziesiąt, a on będzie dopiero „po czterdziestce”. Ty będziesz starszą panią, a on facetem w kryzysie wieku średniego, kiedy panowie oglądają się za dwudziestkami. Koniecznie chcesz powtórki z rozrywki, jaką zafundował ci były mąż? – zdenerwowałam się nie na żarty i nie przebierałam w słowach. – Mało ci było? Przypomnieć ci, jak wyłaś? Byłam okrutna, ale dlatego, że bałam się o przyjaciółkę. Zdradę męża okupiła poważną depresją. Z kolejnej miłosnej tragedii mogłaby się już nie podźwignąć. Muszę wybić jej z głowy to zauroczenie. Ryzykowałam, że się na mnie obrazi, ale obie to jakoś przeżyjemy, a ona tego niewydarzonego romansu już niekoniecznie. Ada popatrzyła na mnie ze zrozumieniem. – Na początku też mi się wydawało, że to nie ma przyszłości – przyznała. – Dużo na ten temat rozmawialiśmy… Zaskoczyła mnie. Bo znaczyło, że sprawy zaszły już dość daleko. – Rozmawialiście na temat różnicy wieku między wami? – Tak – uśmiechnęła się z niejaką dumą. – Kamil mówi, że przecież przyszłości nikt nie zna. Wszystko może się zdarzyć, na przykład samochód go potrąci, ale to nie powód, aby rezygnować ze szczęścia. Mój mąż był straszy ode mnie, żona Kamila młodsza od niego, a i tak oboje zostaliśmy zdradzeni i porzuceni. – Twój były to debil i palant, obie o tym wiemy, ale żona tego całego Kamila mogła mieć powód, by odejść. Może wcale aż takim ideałem nie jest… – A kto jest? – Ada zaśmiała się nerwowo. – Ja też mam wady, nie zaprzeczaj. Liczy się, że mimo wad można się wzajemnie kochać i szanować. My dobrze się rozumiemy, lubimy spędzać ze sobą czas, mamy podobne poczucie humoru. A żona Kamila odeszła, bo poznała majętniejszego i bardziej wpływowego. Uspokoiłam cię? Im dłużej mówiła, tym bardziej się martwiłam – Ani trochę. Mówisz, że poznała majętniejszego. Skąd wiesz, że on w ogóle coś posiada? Może cała ta jego miłość to po prostu chęć uwicia sobie gniazdka w twoim wypieszczonym mieszkanku? – Nie wiesz, a mówisz – skrzywiła się. – Kamil ma własny dom, jeździ dobrym samochodem, jego firma przynosi niezły dochód… – I ty w to wierzysz? Każdy na początku zgrywa Bóg wie kogo, a potem okazuje się, że dom wynajęty, samochód w leasingu, firma zadłużona… Pytał cię o dochody, stan posiadania? – obudziła się we mnie prawniczka, przyznaję, jednak wątpliwości co do intencji owego wspaniałego Kamila rosły we mnie z prędkością bambusa. – Nie musiał, pani prokurator, sama mu powiedziałam, że do zamożnych osób nie należę. Zresztą mój dwunastoletni opel najlepiej dowodzi, że milionerką nie jestem. To prędzej ja mogę uchodzić za łowczynię posagów, bo jak pojechałam do niego do Kalisza, szczękę zbierałam z podłogi. Pod takim byłam wrażeniem domu, wystroju, ogrodu… Nie uśpiła moich obaw. – Wybacz, ale to wszystko wygląda zbyt pięknie – stwierdziłam ponuro. – Prawda? Ja też nie mogłam uwierzyć. Wmawiałam sobie, że to przelotny romans, jakieś zauroczenie, podobnie jak ty podejrzewałam go o jakieś niecne intencje… – I co sprawiło, że pozbyłaś się tych podejrzeń? – spytałam. – Moja choroba. – Byłaś chora?! Dlaczego nic o tym nie wiedziałam, co? – Bo nie było takiej potrzeby. Rozchorowałam się akurat wtedy, kiedy po raz pierwszy do mnie przyjechał. Już od rana się źle czułam, ale myślałam, że to ze zdenerwowania. Ale kiedy już przyjechał, poczułam się jeszcze gorzej. Taki wstyd… Mam gościa, faceta, na którym chcę zrobić jak najlepsze wrażenie, a co chwilę ganiam do kibelka, bo jak nie torsje, to biegunka. Masakra. Przerwała, bo chyba zbyt wymownie zachichotałam. Takie rzeczy dzieją się tylko w bajkach – Zapewniam cię, że to nie była korzystna dla mnie sytuacja, nie wyglądałam jak milion dolców. A on siedział przy mnie, takiej żałosnej, parzył herbatki, ocierał pot z czoła, wreszcie wezwał pogotowie. Okazało się, że to grypa jelitówka. Wziął dwa dodatkowe dni wolnego, żeby być przy mnie. Gotował rosołki, zmieniał pościel i w ogóle wszystkim się zajmował. W jego oczach widziałam troskę… Wtedy uwierzyłam. Każdy, kto nie byłby poważnie zainteresowany, uciekłby po dwóch godzinach takich atrakcji. Kiedy mi o tym opowiadała, prawie mnie przekonała, jednak ledwo wyszła, wróciło zdenerwowanie. To naprawdę było zbyt piękne. Takie rzeczy są tylko w bajkach. Jakie ukryte powody może mieć ten typek, żeby tak nadskakiwać Adzie? Okej, do burdelu za granicę jej raczej nie wywiezie. Ale może to jakiś hochsztapler, który w imię wielkiej miłości naciągnie Adę na gigantyczny kredyt? Podżyrowanie pożyczki, której nie ma zamiaru spłacać? Bycie słupem w jakimś szemranym interesie? A może to zboczeniec? Takie historie też się zdarzają. Na samą myśl o grożących przyjaciółce niebezpieczeństwach oblewał mnie zimny pot. Usiadłam do komputera. Wpisałam dane Kamila, dodałam „Kalisz” i kliknęłam „enter”. Wyskoczyło zadziwiająco dużo trafień. Otwierałam kolejne strony, jednak na żadnej nie znalazłam niczego podejrzanego. Przeważały reklamy i dobre opinie o prowadzonym przez Kamila przedsiębiorstwie. Zarejestrowana przez niego firma istniała w KRS, posiadała NIP i REGON, nie miała wpisów o zadłużeniu. Zanotowałem adres. Sprawdzałam dalej i nie natknęłam się na żadną negatywną wzmiankę. Znalazłam za to zdjęcie owego Kamila, który z okazji jakiegoś konkursu wręczał dzieciakom ufundowane przez siebie nagrody. Aż zagwizdałam. Facet był przystojny. Co tylko wzmogło moją nieufność. Zobaczyłam go z kobietą. No i mam cię, bratku! Nazajutrz, korzystając z urlopu na żądanie, pojechałam do Kalisza. Zaparkowałam przed szykowną kamienicą. Parter i piętro zajmowała firma. Na podjeździe stało kilka drogich aut. Ustawiłam się tak, aby mieć dobry widok, i uzbroiłam się w cierpliwość. Dopiero po paru godzinach z domu wyszedł facet, który przypominał tego ze zdjęcia. Wsiadł do wozu i opuścił posesję. Ruszyłam w ślad za nim. Celem okazało się osiedle domków jednorodzinnych. Zatrzymał się przed jednym z nich, otworzył pilotem bramę, wjechał do środka. Zaparkowałam kilka domów dalej i udając, że studiuję plan miasta, zastanawiałam się, co robić dalej. Rozważałam właśnie pomysł zadzwonienia do drzwi i podania się za domokrążcę, kiedy furtka się otworzyła i na ulicę wyszedł Kamil w towarzystwie ładnej, młodej brunetki. Najwyraźniej byli ze sobą zżyci: poszturchiwali się żartobliwie i przekomarzali. Mam cię, bratku! Wyciągnęłam komórkę i cyknęłam parce kilka zdjęć. Adzie oczy mydlisz, a mieszkasz z jakąś młodą laską, która wiesza ci się na szyi? Draniu. Przeczucie mnie nie myliło, pomyślałam z gorzką satysfakcją. Tylko jak o tym powiedzieć Adzie? Wiedziałam, że sprawię jej ból, ale musiałam. To był mój przyjacielski obowiązek. Lepiej teraz, później będzie jeszcze gorzej. Pojechałam prosto do niej. – Jagoda? Miło, że wpadłaś. Tak spontanicznie czy masz do mnie jakiś romans? Nieważne, cieszę się, wchodź, wchodź. Sorry za bałagan, zabrałam się za przegląd szafy, ale w piciu kawy to nie przeszkadza, prawda? – Ada, usiądź – przerwałem jej to radosne ćwierkanie. – Kawa potem, albo i coś mocniejszego, najpierw muszę ci coś pokazać. – Tak…? Coś fajnego? – uśmiechnęła, w jej oczach błysnęła ciekawość. A mnie zrobiło mi się smutno i przykro ba myśl, że za chwilę rozwieję jej marzenia o wielkiej miłości. – Byłam dziś w Kaliszu. Uniosła brwi. – Tak, pojechałam, by sprawdzić tego twojego Kamila. Możesz się obrazić, ale musiałam. Bałam się, że wpakujesz się w jakąś kabałę. I niestety, miałam rację. Mieszka z jakąś młodą laską… – Kamil? – pokręciła głową. – Musiałaś się pomylić. – A jednak. Wyszli razem z jego domu. Sama zobacz – podsunęłam jej pod nos telefon ze zdjęciami. Nastawiłam się na płacz, krzyk, przekleństwa Ada wybuchnęła śmiechem. Przelękłam się, bo takiej reakcji zupełnie się nie spodziewałam. Boże, nie udźwignęła tego! Z rozpaczy zwariowała! Patrzyłam na nią ze współczuciem, podczas gdy ona tak się zaśmiewała, że aż łzy jej ciekły po twarzy. – To… to… mi chciałaś… pokazać? – Tak, kochanie, przepraszam, wiem, że jesteś w szoku… – To Kaśka! – parsknęła. – Znasz ją? – zmarszczyłam brwi, nie wiedząc, jak to rozumieć. Wie, że ma kogoś, i na to przystaje? – Oczywiście, że ją znam. To młodsza siostra Kamila. Czasem do niego przyjeżdża, żeby – jak to mówi – ogarnąć nieco brata. Przedstawił mi ją podczas pierwszej mojej wizyty u niego. Dawno nie czułam się tak głupio. Ze swoimi podejrzeniami, śledztwami i robieniem zdjęć rozwodowych zza winkla. Chryste, jeszcze tego brakuje, by Ada pomyślała, że jestem zazdrosna albo coś. Że chcę zniszczyć jej szczęście, by nasza trójca singielek się nie rozpadła. Ada jednak objęła mnie i pocałowała w policzek. – Jesteś kochana, że martwisz się o mnie i próbujesz chronić. Dziękuję – uspokajająco głaskała mnie po ramionach. – Ale sama wiesz, że nie ma gwarancji na szczęście. Nie zabezpieczę się przez każdą ewentualnością, nawet z parasolem mogę zmoknąć. Ale ze strachu przed porażką czy zranieniem nie zamierzam przegapić swojej szansy. Wiesz co? W sobotę Kamil z Kaśką mają do mnie przyjechać. Może wpadniecie też z Halinką i zrobimy wieczorek zapoznawczo-integracyjny? Chyba bezwiednie się skrzywiałam, bo dodała nieco złośliwie: – Nie martw się, nic nie wspomnę, że ty ich tak jakby już poznałaś. – Super – mruknęłam. Czytaj także:„Choć kryłem zdrady kumpla, to marzyłem, by go wydać. Czekałem aż zwolni mi miejsce, bo miałem chrapkę na jego żonkꔄGdy usłyszałam diagnozę, myślałam, że czeka mnie smutny koniec w samotności. Koleżanka cudem mnie przed tym uchroniła”„Byłam skłonna oddać swoje ciało obcemu facetowi, byle tylko zarobić kilka złotych. Dla nowych butów zrobiłabym wszystko”

Nie zdążyły się jeszcze za nim dobrze zatrzasnąć drzwi, jeszcze nie wsiadł do samochodu, a mnie już trzasnęło coś w łazience... przyznacie jednak, że wyskoczenie dwóch maleńkich dinksów o piątej rano, które przytrzymują deskę klozetową na swym miejscu - tragedią nie jest? Prztyknęłam je na swoje miejsce jak robiłam wczoraj, przedwczoraj, pięć i dwanaście lat temu - tak, wtedy jak przychodziłam do mojego chłopaka - nie męża jeszcze, to też wyskakiwały, cóż deska jest ceramiczna, niezniszczalna i nie wiem co się musi stać, żebyśmy ją wymienili... wygląda jak nówka nieśmigana, tylko te dinksy ;) Tego samego poranka, tylko gdzieś bliżej godziny siódmej postanowiłam wstać przed swoim dzieckiem, żeby mieć jakąś godzinę, może nawet dwie na napisanie postów, recenzji, wrzucenia zdjęć. Ochoczo, acz z mozołem wstałam, ubrałam się i zasiadłam do komputera. Nauczona wcześniejszym doświadczeniem - mąż już w połowie drogi na miejsce docelowe - drugi koniec Polski - internet sprawdzony pod każdym kątem: czy działa, bateria naładowana, zasięg, opłacony rachunek - wszystko na wszelki wypadek! Siadam, odpalam kompa, rusza, klik na przeglądarkę i nic. Raz jeszcze, kolejny i wyskakuje okienko, że proszę o błąd taki, a taki. Reset, za resetem, bo ja jestem taka, że mogę mu dać nie jedną, a nawet pięć szans, ale niech skubany zaskoczy. Robota czeka, czas leci do przodu, dziecko będzie zaraz wyspane, muszę coś przecież zrobić! Nie zrobię nic, awaria jak się patrzy. Dobrze, najprędzej w środę komputer ruszy, pogodziłam się z tym szybko, cóż nic sama nie zrobię. Dziewczynka budzi się z gorączką, kaszlem, katarem i złym humorem. Dam radę przetrwać i to... W środę rano wstaję pełna nadziei na piękny dzień po wtorku, który był trochę skomplikowany przez chorobę dziecka. liczę na powrót męża, nie liczę jednak, że będzie z wszystkim łatwo. Wstaję dalej i myślę, że mam coś taki dziwnie zimny nos, powietrze jakieś nie teges, coś wisi w powietrzu... ewidentnie jest to brak ogrzewania! Ubieram się cicho, żeby nie budzić dodatkowych świadków tej małej osobistej tragedii jaką jest wygaszenie pieca w piwnicy. Schodzę te parę krętych schodów i zastanawiam się, co mnie na dole zaskoczy: brak węgla? mokry węgiel? kaprys podajnika czy inne ustrojstwo... Nie wiem, rozpalam, biegnę na górę sprawdzić, czy Dziewczynka wstała, zbiegam na dół, zgasło. Rozpalam od nowa, biegnę, wypuszczam psa, sprawdzam sen Dziewczynki, wycieram jej nos, zasypia znów, wpuszczam do domu psa, wypuszczam z domu kota, zbiegam na dół, pali się, wbiegam do góry, wpuszczam kota... dotykam kaloryfera - letni jest - chyba zaskoczyło! Pół godziny później nie wiem co mnie bardziej wkurza, to że w piecu zgasło, czy że mąż do domu nie wróci dzisiaj... Walczę z piecem jeszcze ze dwa razy, do tej listy co powyżej zbiegania i wbiegania dodajcie sobie, że zabieram Dziewczynkę ze sobą, po trzech, TRZECH! minutach świetnie się bawi w piasku (?) zgromadzonym w piwnicy i chce się jej bardzo, ale to bardzo siusiu... ubrana jest jak na Sybir i muszę wyjść do góry ją rozebrać i jednocześnie dorzucać do tego cholernego ognia... Jakoś tak ze dwa razy, za trzecim nie zeszłyśmy już na dół, tylko poszłyśmy się umyć, bo z wyglądu blisko już nam było do osmolonych kominiarzy... bo jeszcze zaczęło dymić... Wywietrzyłam i wyciągnęłam grzejniczek i zarządziłam zabawy w sypialni z ciepłą herbatą u boku... Wieczorem z Dziewczynką zostaje babcia, ubieram się w robocze ciuchy i idę walczyć, ruszę ten piec chociażbym miała się skichać! Po wyrzuceniu 100kg węgla z podajnika, grzebaniu w śrubie podającej (nie wiem jak się fachowo nazywa) długimi nożyczkami bo nic innego nie mam pod ręką, dochodzę do wniosku, że jest zatkana mułem (?), osadem, miękkim węglem i jakoś się muszę tego pozbyć. Włączam rozruch, rękami wyciągam szlam, raz, drugi, trzeci... końca nie widać... Zapomniałam wspomnieć, że całą operację dla złapania oddechu próbuję się połączyć z mężem, który w swojej pracy walczy z przeciwnościami losu i "dlaczegonieodbiera!!!!" Dziura w kielichu podajnika wypluwa w końcu upragniony węgiel, jest taniec radości! Wrzucam z powrotem węgiel do środka i wcale mi go nie ubywa... ale grzeje, pali się, wściekle podaje - w domu robi się ciepło. Wygrałam! Wyobraźcie sobie, że niejasno pamiętam czwartku i piątku... chociaż wtedy ułamał mi się ząb, zatkała umywalka w kuchni, którą przy czyszczeniu tejże zalałam... Z usmarkaną Dziewczynką, z bolącymi dłońmi, czekałam na powrót męża, kibicując sobie, żeby nic więcej się nie urwało, nie skończyło i nie przestało palić. W sobotę mąż wrócił i wszystko wróciło do normy. Nic się nie psuje, dziecko zdrowe, piec pali, komputer naprawiony. Do następnej delegacji ;)

Ale to wcale nie ma znaczenia, Kiedy masz wiarę to się zmienia. Gdy wierzysz w siebie, - gdy wierzysz w siebie, Wszystko się uda - wszystko się uda Bo twoja wiara - bo twoja wiara Uczyni cuda. - uczyni cuda. Góry przenosi, - góry przenosi, Głazy podnosi, - głazy podnosi, Skrzydeł dodaje, - skrzydeł dodaje, Do nieba wznosi. - do nieba

Tekst piosenki: Nie mógł wiedzieć nikt Modląc się czy słyszą nas I jaśniejszy w sercach ton Niedosłyszalny był Dziś nie lękamy się Choć przeżywamy grozy czas A przenosząc góry Nikt nie przeczuł własnych sił Bo cuda dzieją się Gdy wierzysz w nie Gdyś pragnął ich I o nich śnił Więc może sprawisz je Któregoś dnia Gdy wierzysz w nie Ze wszystkich sił Gdy zawsze wierzysz w nie Ten okropny czas Gdy słów modlitwy brakło nam Wszelkiej już nadziei cień Znikł niby nocą ptak A jednak stoję tu I serce pełne wiary mam Słów tych pełne których mi Tak bardzo było brak Bo cuda dzieją się Gdy wierzysz w nie Gdyś pragnął ich I o nich śnił Więc może sprawisz je Któregoś dnia Gdy wierzysz w nie Ze wszystkich sił Gdy zawsze wierzysz w nie Ashira ladonai kigaoh ga ah Ashira ladonai kigaoh ga ah Micha mocha ba'elim Adonai Micha mocha ne'e dar bakodesh Nachitah v'chas d'cha am zu gaalta Nachitah v'chas d'cha am zu gaalta Ashira ashira ashira Ashira ladonai kigaoh ga ah Ashira ladonai kigaoh ga ah Micha mocha ba'elim Adonai Micha mocha ne'e dar bakodesh Nachitah v'chas d'cha am zu gaalta Nachitah v'chas d'cha am zu gaalta Ashira ashira ashira Bo cuda dzieją się Gdy wierzysz w nie Gdyś pragnął ich I o nich śnił Więc może sprawisz je Któregoś dnia Gdy wierzysz w nie Ze wszystkich sił Wszystkich sił Gdy zawsze wierzysz w nie I w swej nadziei trwasz Tłumaczenie: Nobody could know, While praying that they could hear us And that brighter tone in hearts Was not audible. Today we're not afraid Although we have a terror time, And while moving mountains, No one foresaw his own strength. Because miracles happen When you believe in them. When you wanted them And dreamed about them. So maybe you'll do them Just someday. When you believe in them With all your strength. When you always believe in them. That terrible time, When we were missing words of pray, And even shadow of a hope Disappeared like bird at night. And yet I'm standing here And I have heart full of faith. And full of all these words Which I missed so, so much. Because miracles happen When you believe in them. When you wanted them And dreamed about them. So maybe you'll do them Just someday. When you believe in them With all your strength. When you always believe in them. I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. Who is like You, O Adondai, among the gods? Who is like You, glorious in holiness? In Your mercy, you lead the people You redeemed. In Your mercy, you lead the people You redeemed. I will sing, I will sing, I will sing... I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. Who is like You, O Adondai, among the gods? Who is like You, glorious in holiness? In Your mercy, you lead the people You redeemed. In Your mercy, you lead the people You redeemed. I will sing, I will sing, I will sing... Because miracles happen When you believe in them. When you wanted them And dreamed about them. So maybe you'll do them Just someday. When you believe in them With all your strength. When you always believe in them. And you persist in your hope.

Cuda dzieją się po cichu • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 13549045333

ąc Za mały ekran 🤷🏻‍♂️ Rozszerz okno swojej przeglądarki, aby zaśpiewać lub nagrać piosenkę Dostosuj przed zapisaniem Wczytywanie… Własne ustawienia efektu Głośność Synchronizacja wokalu Gdy wokal jest niezgrany z muzyką! Tekst piosenki: Gdy wierzysz Teskt oryginalny: zobacz tłumaczenie › Tłumaczenie: zobacz tekst oryginalny › Nie mógł wiedzieć niktModląc się czy słyszą nasI jaśniejszy w sercach tonNiedosłyszalny byłDziś nie lękamy sięChoć przeżywamy grozy czasA przenosząc góryNikt nie przeczuł własnych siłBo cuda dzieją sięGdy wierzysz w nieGdyś pragnął ichI o nich śniłWięc może sprawisz jeKtóregoś dniaGdy wierzysz w nieZe wszystkich siłGdy zawsze wierzysz w nieTen okropny czasGdy słów modlitwy brakło namWszelkiej już nadziei cieńZnikł niby nocą ptakA jednak stoję tuI serce pełne wiary mamSłów tych pełne których miTak bardzo było brakBo cuda dzieją sięGdy wierzysz w nieGdyś pragnął ichI o nich śniłWięc może sprawisz jeKtóregoś dniaGdy wierzysz w nieZe wszystkich siłGdy zawsze wierzysz w nieAshira ladonai kigaoh ga ahAshira ladonai kigaoh ga ahMicha mocha ba'elim adonaiMicha mocha ne'e dar bakodeshNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaAshira ashira ashiraAshira ladonai kigaoh ga ahAshira ladonai kigaoh ga ahMicha mocha ba'elim adonaiMicha mocha ne'e dar bakodeshNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaAshira ashira ashiraBo cuda dzieją sięGdy wierzysz w nieGdyś pragnął ichI o nich śniłWięc może sprawisz jeKtóregoś dniaGdy wierzysz w nieZe wszystkich siłWszystkich siłGdy zawsze wierzysz w nie Brak tłumaczenia! Pobierz PDF Słuchaj na YouTube Teledysk Informacje Read more on Słowa: brak danych Muzyka: brak danych Rok wydania: brak danych Płyta: brak danych Ostatnio zaśpiewali Inne piosenki Książę Egiptu (1) 1 0 komentarzy Brak komentarzy

4. „Wybierz optymizm, poczujesz się lepiej” (Dalajlama XIV). 5. „Jeśli nie mogę robić wielkich rzeczy, mogę robić małe rzeczy w świetny sposób” (Martin Luther King Jr.). 6. „Pozytywne myślenie jest cennym narzędziem, które może pomóc ci pokonać przeszkody, poradzić sobie z bólem i osiągnąć nowe cele” (Amy Morin).

Tekst piosenki: Gdy wierzysz w nie Teskt oryginalny: zobacz tłumaczenie › Tłumaczenie: zobacz tekst oryginalny › Nie mógł wiedzieć nikt -- modląc się - czy słyszą nas;I jaśniejszy w sercach tonNiedosłyszalny byłDziś nie lękamy się,Choć przeżywamy grozy czas,A przenosząc góry,Nikt nie przeczuł własnych siłBo cuda dzieją się -- gdy wierzysz w nie,Gdyś pragnął ichI o nich śnił;Więc może sprawisz jeKtóregoś dnia? -- gdy wierzysz w nieZe wszystkich siłGdy zawsze wierzysz w nieTen okropny czas,Gdy słów modlitwy brakło nam,Wszelkiej już nadziei cieńZnikł - niby nocą ptak;A jednak stoję tuI serce pełne wiary mam -- słów tych pełne, których miTak bardzo było brak!Bo cuda dzieją się,Gdy wierzysz w nie,Gdyś pragnął ichI o nich śnił;Więc może sprawisz jeKtóregoś dnia? -- gdy wierzysz w nieZe wszystkich siłGdy zawsze wierzysz w nie!Ashira lADONAI kigaoh ga ah!Ashira lADONAI kigaoh ga ah!Micha mocha ba'elim ADONAIMicha mocha ne'e dar bakodeshNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaAshira ashira ashira!Ashira lADONAI kigaoh ga ah!Ashira lADONAI kigaoh ga ah!Micha mocha ba'elim ADONAIMicha mocha ne'e dar bakodeshNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaNachitah v'chas d'cha am zu gaaltaAshira ashira ashira!Bo cuda dzieją się -- gdy wierzysz w nie,Gdyś pragnął ichI o nich śnił;Więc może sprawisz jeKtóregoś dnia? -- gdy wierzysz w nieZe wszystkich sił,Wszystkich siłGdy zawsze wierzysz w nieI w swej nadziei trwasz! Brak tłumaczenia! Pobierz PDF Teledysk Informacje Read more on Słowa: brak danych Muzyka: brak danych Rok wydania: brak danych Płyta: brak danych Ostatnio zaśpiewali Inne piosenki Książę Egiptu (1) 1 0 komentarzy Brak komentarzy Dlatego też są czysto duchowymi, bezcielesnymi i z natury swej nieśmiertelnymi istotami, które reprezentują Boga. Mogą jednak przyjąć ciało – ciało powietrzne, które przez kondensację, zagęszczenie przyjmuje figurę i kolor, tak jak się widzi w chmurach. W takiej formie anioły stają się widzialne przez ludzi, o czym mówi Biblia.

Nobody could know, While praying that they could hear us And that brighter tone in hearts Was not audible. Today we're not afraid Although we have a terror time, And while moving mountains, No one foresaw his own strength. Because miracles happen When you believe in them. When you wanted them And dreamed about them. So maybe you'll do them Just someday. When you believe in them With all your strength. When you always believe in them. That terrible time, When we were missing words of pray, And even shadow of a hope Disappeared like bird at night. And yet I'm standing here And I have heart full of faith. And full of all these words Which I missed so, so much. Because miracles happen When you believe in them. When you wanted them And dreamed about them. So maybe you'll do them Just someday. When you believe in them With all your strength. When you always believe in them. I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. Who is like You, O Adondai, among the gods? Who is like You, glorious in holiness? In Your mercy, you lead the people You redeemed. In Your mercy, you lead the people You redeemed. I will sing, I will sing, I will sing... I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. I will sing unto Adonai for He has triumphed gloriously. Who is like You, O Adondai, among the gods? Who is like You, glorious in holiness? In Your mercy, you lead the people You redeemed. In Your mercy, you lead the people You redeemed. I will sing, I will sing, I will sing... Because miracles happen When you believe in them. When you wanted them And dreamed about them. So maybe you'll do them Just someday. When you believe in them With all your strength. When you always believe in them. And you persist in your hope.

Ov0tS.

g7x2h6bzmw.pages.dev/27

g7x2h6bzmw.pages.dev/23

g7x2h6bzmw.pages.dev/92

g7x2h6bzmw.pages.dev/17

g7x2h6bzmw.pages.dev/59

g7x2h6bzmw.pages.dev/21

g7x2h6bzmw.pages.dev/87

g7x2h6bzmw.pages.dev/33

cuda dzieją się gdy wierzysz w nie